خدمات » زیبایی و بهداشت

امولسیفایرها

امواسیفایرها به دو گروه تقسیم می شوند؛ دسته اول امولسیفایرهای روغن در آب است که به پراکنده شدن روغن در آب منجر شده و امولسیون روغن در آب را به وجود می آورد. دسته دوم نیز امولسیفایرهای آب در روغن است که سبب ایجاد امولسیون آب در روغن شده و آب پراکنده شده در روغن را به وجود می آورد. مواد مختلفی هستند که خاصیت امولسیون کنندگی دارند.
ستئارات ۲۰ و ستئارات ۲۵ و گلیسرول مونو استئارات و سوربیتان تری استئارات از جمله امولسیفایرهای آرایشی بهداشتی هستند.
در صنایع مختلف غذایی، آرایشی، دارویی و غیره ترکیباتی به منظور جلوگیری از جدا شدن آب و روغن استفاده می شود، که امولسیفایر نام دارد.به طور کلی این ترکیبات ارتباط نزدیکی با تثبیت کننده ها (موادی که حالت امولسیون شده را حفظ می کنند) دارند. هدف از افزودن این ترکیبات به مواد مختلف، بهبود ظاهر، قوام و افزایش کیفیت محصولات است. این ترکیبات در دو نوع طبیعی و مصنوعی در بازار موجودند. علاوه بر فواید بسیار، مضراتی را با خود دارند. در ادامه به بررسی امولسیفایر، انواع و کاربردهای آن می پردازیم. 
امولسیفایر چیست؟
امولسیفایر یک افزودنی شیمیایی است که باعث معلق شدن یک مایع در مایع دیگر مانند مخلوط آب و روغن می شود. این افزودنی ها در گروه سورفکتانت ها یا مواد فعال سطحی قرار می گیرند و به شکل پودر و گرانول و یا مایع که در محلول ذوب می شوند، وجود دارند. دو گروه عمده از این مواد شامل، روغن در آب به صورت قطرات روغن معلق در پایه آبی (شبیه شیر یا لوسیون بدن) و آب در روغن به شکل قطرات آب بسیار کوچک در مواد پایه چربی (بسیار غلیظ و چرب) هستند.

هدف این افزودنی ها بهبود ظاهر و قوام غذاها و افزایش کیفیت نگهداری آنهاست. همچنین وظیفه آنها جلوگیری از ادغام قطرات معلق و شکستن امولسیون است. ساختار اصلی آنها یک بخش آبگریز (معمولا اسید چرب) و یک بخش آبدوست (می توانند باردار یا بدون بار باشد) است. بخش آبگریز آنها محلول در روغن و بخش آبدوست آنها محلول در آب است. برخی از این ترکیبات مانند الژین، کاراگینان و آگار از جلبک ها مشتق می شوند و معمولا از این مواد در شیرینی، بستنی، مارگارین و سس های سالاد استفاده می کنند.

امولسیفایر طبیعی:
از انواع طبیعی آن معمولا برای محصولات خوراکی یا پوستی استفاده می کنند. اما این مواد نیز قبل از استفاده در هر محصولی، فرایندهای شیمیایی متنوعی را طی می کنند.

از رایج ترین منابع امولسیفایرهای طبیعی می توان به زرده تخم مرغ، خردل، لسیتین سویا، تری سدیم فسفات، مونو و دی گلیسیرید، توئین 80 (پلی سوربات ۸۰) و  سدیم استئاروئیل لاکتیلات اشاره کرد.

نوع مصنوعی:
از نوع مصنوعی آن بیشتر برای اختلاط در رنگ ها و مایعات اطفاء حریق بهره می برند و در محصولات آرایشی، دارویی و غذایی استفاده نمی کنند.

انواع بر حسب بار به موارد زیر تقسیم می شود:
کاتیونی (سر قطبی بار مثبت) : در محلول هایی با pH پایین تا خنثی کاربرد دارند.
آنیونی (سر قطبی بار منفی) : در محلول های قلیایی مورد استفاده قرار می گیرند.
غیر یونی (سر بدون بار) : به تنهایی یا در ترکیب با امولسیفایرهای باردار برای افزایش پایداری امولسیون استفاده می شوند.
نوع افزودنی مورد استفاده با توجه به کاربردی که دارد، متفاوت است.
کاربرد امولسیفایر:
از این ترکیبات در صنایع غذایی، تهیه لوازم آرایشی، لوسیون ها، داروها و رنگ ها استفاده می کنند.
صنایع غذایی:
یکی از اولین امولسیفایرهای طبیعی که مردم از آن استفاده کردند، زرده تخم مرغ بود. لسیتین موجود در آن ترکیبی از فسفولیپیدهای طبیعی است که در صنایع غذایی به عنوان امولسیون استفاده می شود. به دلیل ماندگاری پایین این محصول، مردم به لسیتین مشتق شده از دانه های سویا روی آوردند. با پیشرفت علم مونو و دی گلیسیرید که از اسیدهای چرب می باشند شناخته شد . پروتئین ها، استرهای اسیدهای چرب، سدیم استئاروئیل لاکتیلات و استیک اسید سایر امولسیفایرهای رایج در غذاها هستند.

این مواد در نان ها، بستنی، سس های سالاد، شکلات، مارگارین و سایر غذا های روزمره کاربرد دارند. استفاده از آنها در صنایع غذایی با وسواس بسیار بالایی انجام می شود. برای مثال اغلب از انواع طبیعی خالص یا انواع مصنوعی آن با ساختار شیمیایی شبیه به محصولات طبیعی استفاده می کنند.
یکی دیگر از امولسیفایرها ، کربوکسی متیل سلولز یا به اختصار CMC یکی از امولسیفایر های مورد استفاده در صنایع غذایی به ویزه تولید بستنی است.

سس های سالاد:
برای سال ها آشپزها از انواع طبیعی این ترکیبات مانند زرده تخم مرغ، خردل یا عسل برای تهیه سس های سالاد استفاده می کردند. این افزودنی ها باعث تشکیل و تثبیت امولسیون های روغن در آب (سس مایونز) می شوند و ترکیبات طعم دهنده را به طور یکنواخت در آن پخش می کنند.
امولسیفایر بستنی:
این ترکیبات از تشکیل کریستال های بزرگ یخ در محصولات منجمد (بستنی) جلوگیری کرده و حجم و یکنواختی آنها را بهبود می بخشند.
امولسیفایر در کیک:
یکی از کاربردهای امولسیفایرهای طبیعی، استفاده آنها در کیک ها و شیرینی هاست. در دستور آماده سازی مایه کیک ها همواره آب یا شیر، روغن، شکر، آرد و تخم مرغ وجود دارد؛ در واقع این مواد پایه پخت کیک ها به شمار می آیند. همانطور که می دانید آب و روغن در یکدیگر مخلوط نمی شوند، به همین منظور از زرده تخم مرغ در کیک ها بهره می برند.
امولسیفایر در لوازم آرایشی و بهداشتی:
برای ساخت لوسیون ها، عطرها، کرم ها و سایر محصولات نیاز به مخلوط کردن اسانس با آب است که بدون امولسیفایر ها امکان پذیر نیست.

اولین افزودنی شیمیایی که توسط یونانیان باستان مورد استفاده قرار گرفت، موم زنبور عسل بود. این ماده هنوز هم به دلیل خواص فوق العاده از جمله آبرسانی پوست مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین ستیل الکل از دیگر افزودنی های مورد استفاده در تهیه شامپوهاست. این ماده باعث تثبیت و قوام محصولات شده و در شامپو ها استفاده می گردد.

داروسازی:
در تهیه پمادها، ژل های دارویی، کرم ها و شربت ها از این مواد استفاده می کنند. در دارو ها اغلب از آب و ماده ی شیمیایی که خواص دارویی دارد، استفاده می کنند. برای جلوگیری از جدا شدن این مواد از هم و افزایش ماندگاری محصولات دارویی، از این ترکیبات استفاده می کنند. از معمولی ترین ترکیبات مورد استفاده در صنعت داروسازی، روغن سویا است که به سلول های بدن انسان هم آسیبی وارد نمی کند. لورامید نیز ترکیبی دیگر است که در این صنعت بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

انواع امولسیفایر بر اساس حلالیت
حلالیت یک امولسیفایر نوع امولسیونی که تشکیل می‌شود را تعیین می‌کند. فازی که امولسیفایر در آن حلالیت بیشتری دارد، به فاز پیوسته تبدیل می‌شود.
یکی از ویژگی‌های کلیدی امولسیفایر این است که آمفی دوست هستند. این بدان معناست که یک سر مولکول چربی دوست و انتهای دیگر آن آبدوست است. انتهای چربی دوست که به آن دم گفته می‌شود، معمولاً یک اسید چرب با زنجیره بلند است که از چربی یا روغن درجه غذایی گرفته می‌شود. در آب حل نمی‌شود، اما در روغن حل می‌شود و به آن روغن دوست می‌گویند.
انتهای آبدوست اغلب به عنوان سر نامیده می‌شود و قطبی است و به راحتی در آب حل می‌شود و به آن آب دوست می‎‌گویند.
امولسیفایرهایی که به راحتی در آب حل می‌شوند (آب دوست‌تر) امولسیون‌های O/W تولید می‌کنند. امولسیفایر به شدت با آب برهمکنش می‌کند و کشش سطحی آب را کاهش می‌دهد به طوری که به صفر نزدیک می‌شود.
آب دیگر قطرات تشکیل نمی‌دهد و تبدیل به فاز خارجی (پیوسته) امولسیون می‌شود و روغن را به صورت قطرات مجزا (فاز داخلی یا ناپیوسته) پراکنده می‌کند تا یک امولسیون o/w تشکیل شود.
در واقع می‌توان نتیجه گرفت که هرچقدر امولسیفایر قطبی‌تر باشد در آب حلالیت بیشتری داشته و امولسیون روغن در آب تشکیل می دهد، و بالعکس.
انواع امولسیفایر بر اساس HLB
رایج‌ترین سیستم مورد استفاده برای طبقه‌بندی امولسیفایر شاخص HLB است. HLB شاخصی از خواص حل کنندگی امولسیفایرها است و نوع امولسیون (o/w ...

257
بازدید

آگهي هاي خدمات » زیبایی و بهداشت

خدمات