سرای برنامه

دو سی دی صوتی

آموزش قدم به قدم و كاملا مرحله ای دفدف و دپ اسم وصوت است و صدایی است که از کوبیدن ضربه ای به پوست برمی آید . ساز دف از متداولترین و اساسی ترین نمونه آلات ضربی (سازهای کوبه ای ) یا آلات ایقاعی روزگاران قدیم به شمار می آید. در فرهنگنامه موسیقی ایران آمده : دف دایره ای است از چوبی که بر روی آن پوشت کشیده اند . در برخی مناطق حلقه هایی نیز بدان آویزان کنند و در مجلس سماع صوفیان اشعار مذهبی و عرفانی را با آهنگ های دل انگیز و جانسوز در دستگاههای مختلف و نیز ریتم های متفاوت به همراه دف می خوانند و مجلس آنان شور است و شوق و نیایش .

  ساز دف شبیه به دایره ولی بزرگ‌تر از آن است. چنانکه از کتاب‌های موسیقی و نوشته‌ها و اشعار بر می‌آید، در دوره اسلامی ایران، این ساز برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن به کار می‌رفته و رکن اصلی مجالس عیش و طرب و محافل اهل ذوق و عرفان بوده که قوالان هم با خواندن سرود و ترانه آن را به کار می‌بردند. در کتاب‌های لغت در معنی دف یا دایره می‌نویسند: آن چنبری است از چوب که بر روی آن پوست کشند و بر چنبر آن حلقه‌ها آویزند. در قدیم برای آنکه طنین بهتری داشته باشد روی دف پوست آهو می‌کشیدند

در سال‌های اخیر دف نوازی در بیشتر شهرهای ایران رایج‌تر شده است و هنر آموزان به آموختن آن روی آورده‌اند. از نوازندگان صاحب سبک آن می‌توان بیژن کامکار و مسعود حبیبی را نام برد که استاد کامکار نقش به سزایی را در شخصیت دادن به این ساز در موسیقی اصیل ایرانی ایفا کرده است و استاد حبیبی با ابداع شیوه مدرنی در نوازندگی این ساز آن را بصورت کاملا اصولی و تکنیکی مانند دیگر سازها در آورده است.
ساختمان و ابعادقسمتهای دف : متشکل ازچنبری است  از چوب بیدکه بریک روی آن پوستی از بره کشنده وآویزهایی حلقه مانندازداخل برجداردایره چوبی کشنده .به کف دست گیرنده وبه سرانگشتان باضربه های موزون می نوازند، معلق نگاه داشتن دف درهوای هنگام نواختن به نحوی که درمواقع لازم باکف دست محافظت شودنوازندگی آن مشکل می نماید.

کمانه : حلقه ی چوبی دایره است به عرض 5 تا 7 وقطر 53 سانتی متر( ضخامت چوب یکسان نبوده وبعضی مواقع  1 تا 3 میلی مترنیزمی رسد). دهانه ی کاملا مدور موجب یکنواختی صدا می گردد. شستی : فرورفتگی منحنی شکل ، محل استقرار انگشت شست دست چپ برروی لبه ی کمانه
پوست :پوست کهنه بزباضخامت یکسان وبه رنگ یکسان ( تگرگی بادانه نباشد) پوستی مناسب است ( بهتراست آهکی نباشد) البته پوست آهو - میش - بزکوهی - ماهی - نیزمرسوم بوده است . گل میخ :برای حفاظت پوست دف پونزهایی ازبرنج - مس - آن درجداره ی بیرونی کمانه کوفته می شود.

قلاب : ازآهن یامس درجداره ی داخلی کمانه ومحل اتصال حلقه هاست ،فاصله ی هرقلاب ازپوست درمحدوده ی 5 و3 وازقلاب 3 سانتی متراست . حلقه : ازبرنج ومس وگاهی آهن ،به قلاب های دیواره ی داخلی متصل است ،چهارحلقه آویزه ی یک قلاب وقطرحلقه 1,5 سانتی متراست تسمه ی چرمی : برای جلوگیری ازخستگی مچ های نوازنده دردف نوازی طولانی تسمه چرمی درقسمت داخلی کمانه وصل می باشد
در قديم دف يا دايره كوچك را كه چنبر آن از روي و برنج ساخته مي شد خمك يا خمبك مي گفتند . به دست زدن با وزن و به اصطلاح بشكن زدن هم خمبك مي گفتند .